(Wspólna Sprawa 13)
28 września 1978 r. Karol Wojtyła odprawił uroczystą Mszę na Wawelu w 20 rocznicę sakry biskupiej. Po Mszy spotkał się tradycyjnie ze swoimi przyjaciółmi. Spotkanie to przypominało pożegnanie. Można było odnieść wrażenie, że przeczuwał swoją przyszłość. 2 października udał się na spotkanie Rady Głównej Episkopatu w Warszawie, by następnego dnia odlecieć do Watykanu na konklawe ogłoszone po trwającym zaledwie 33 dni pontyfikacie Jana Pawła I. Komunistyczne władze Polski pilnie obserwowały sytuację w Watykanie, jednak nie spodziewały się takiego rozwoju wydarzeń. 16 października 1978 r. w trzecim dniu konklawe Karol Józef Wojtyła został wybrany na Stolicę Piotrową i przyjął imię Jan Paweł II. Wiadomość ta wywołała panikę wśród władz w Warszawie i Moskwie.
Pontyfikat Jana Pawła II przebiegał pod znakiem wielu pielgrzymek. Już w 1979 roku zaczął czynić starania, aby przybyć do Polski. Pierwotnym terminem przybycia do ojczyzny miał być 8 maja 1979 r. Przypadała wtedy 900 rocznica męczeńskiej śmierci św. Stanisława, który zginął za nieposłuszeństwo wobec władzy świeckiej. Leonid Breżniew sugerował Edwardowi Gierkowi aby nie dopuścił do tej pielgrzymki. I sekretarz KC PZPR obawiał się jednak reakcji społeczeństwa na odmowę wizyty, zwłaszcza że biskup Rzymu był nadal obywatelem PRL. Ostatecznie wyraził zgodę na wizytę Ojca Świętego w dniach 2-10 czerwca.
Na szlaku pielgrzymkowym znalazły się Warszawa, Gniezno, Częstochowa, Kraków, Kalwaria Zebrzydowska, Wadowice, Oświęcim i Nowy Targ. Władze komunistyczne nie dopuściły, by na trasie pielgrzymki znalazły się miejsca związane z wielką religijnością, takie jak Trzebnica i Piekary Śląskie. Po wyjściu z samolotu Ojciec Święty ukląkł na płycie lotniska i z pokorą ucałował ziemię. Szybko odwiedził grób zamordowanego przez bezpiekę księdza Jerzego Popiełuszki. Tego dnia na Placu Zwycięstwa padło też złowieszcze dla ówczesnych władz wezwanie „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi.” W drugim dniu pielgrzymki, w Gnieźnie, Jan Paweł II zwrócił się do innych narodów chrześcijańskich należących do bloku komunistycznego. Można sobie wyobrazić jak odebrano te słowa w Moskwie. To w Gnieźnie Ojciec Święty przełamał kordon służb porządkowych by być bliżej wiernych.
W Częstochowie zawierzył Matce Bożej Kościół w Polsce i na świecie. Po Apelu Jasnogórskim swą modlitwę zakończył śpiewem „Była cicha i piękna jak wiosna”. Następnego dnia uczestniczył w Plenarnej Konferencji Episkopatu Polski. 6 czerwca udał się do Krakowa, gdzie modlił się w Katedrze na Wawelu, skąd udał się na nocleg do swej dawnej rezydencji przy Franciszkańskiej. Następnego dnia w drodze do Oświęcimia zatrzymał się w Kalwarii Zebrzydowskiej i Wadowicach. Wizyta w Oświęcimiu miała szczególne znaczenie. Po raz pierwszy przywódca Kościoła Powszechnego modlił się na kolanach przed ścianą śmierci. Jan Paweł II odprawił Mszę z kapłanami, którzy byli więźniami obozów koncentracyjnych. Po powrocie do Krakowa został wywołany do okna śpiewem oczekującej na niego młodzieży.
Siódmego dnia pielgrzymki odwiedził Nowy Targ, gdzie został przywitany przez kardynała Franciszka Macharskiego. Po Mszy papieski helikopter długo krążył nad Tatrami. Już wtedy Jan Paweł II miał obawy, że więcej nie będzie mu dane przybyć do Ojczyzny. Następnego dnia udał się do opactwa oo. Cystersów w Mogile w Nowej Hucie, po czym udał się na grób swoich rodziców i brata. 10 czerwca dobiegła końca ta jakże ważna dla naszego kraju pielgrzymka. Jan Paweł II odprawił Mszę na krakowskich Błoniach. W czasie homilii zwracał się do zebranych „Musicie być mocni mocą wiary, nadziei i miłości”, a na lotnisku żegnał się słowami „ Żegnam Polskę, żegnam Ojczyznę moją.” O godzinie 17.00 Ojciec Święty odleciał do Rzymu.
Poczta Polska upamiętniła to wielkie wydarzenie 2 znaczkami w kolorze złotym przedstawiającymi sylwetkę modlącego się Jana Pawła II na tle kościoła Mariackiego w Krakowie (nominał 1,50) i na tle Międzynarodowego Pomnika Ofiar Faszyzmu w Oświęcimiu-Brzezince (nominał 8,40). Ponadto wydano bloczek z portretem Ojca Świętego na tle katedry św. Jana w Warszawie (nominał 50.00). Bloczki ukazały się w kolorze złotym (nakład 1.150.000) i srebrnym (nakład 304.300). Były to pierwsze znaczki wydane nakładem Poczty Polskiej przedstawiające głowę Kościoła Powszechnego.