Nie przegrał żadnej bitwy

(Wspóna Sprawa 10)

Urodził się 31 marca 1892 na Kresach, ukończył filozofię i polonistykę na Uniwersytecie Lwowskim. W 1918 r. wstąpił do wojska polskiego, w 1920 walczył z bolszewikami, od 1938 dowódca słynnej 10 Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej. Była to pierwsza polska jednostka tego typu (600 maszyn), chluba armii. We wrześniu 1939 zadała Niemcom duże straty, przedostała się na Węgry i dotarła do Francji. Podczas jej obrony w 1940 ponownie zwyciężała, po czym osamotniona zniszczyła sprzęt i przez Maroko dotarła do Szkocji.

W 1944 roku jako 1 Dywizja Pancerna wylądowała z Aliantami w Normandii. W wielkiej bitwie pod Falaise znów zwyciężała, m.in. 2 Panzer Division znaną z Polski z 1939 roku. Gen. Maczek otrzymał gratulacje od marszałka Montgomery’ego. Potem nacierał na Belgię i Holandię, zdobył wiele miast, w tym Bredę bez strat cywilnych, i polskie obozy jenieckie. Na całym szlaku bojowym straty Niemców były 4-krotnie większe niż jego własne.

26 marca 1945 r. pod Łukiem Triumfalnym w Paryżu otrzymał Legię Honorową, a 6 maja 1945 r. przyjął kapitulację bazy Kriegsmarine w Wilhelmshaven. Poddało mu się 10 dywizji piechoty i 8 pułków artylerii: dowództwa, 35.000 żołnierzy, 3 krążowniki, 18 U-Bootów i 205 okrętów wojennych. To był odwet za 1939 rok. Potem zajął niemieckie miasteczko Haren przemianowane na Maczkowo, w którym znaleźli schronienie polscy jeńcy, w tym powstańcy warszawscy, i uchodźcy wyzwoleni na terenie Niemiec, łącznie ok. 40.000 osób. Zorganizowano tu polską administrację, ulice otrzymały polskie nazwy, powstały szkoły, kino, dwa teatry, parafia. Maczkowo istniało 3 lata, urodziło się tu 479 dzieci.

Generał osiadł w Wielkiej Brytanii. PRL pozbawiła go obywatelstwa. Nie przysługiwała mu emerytura aliancka. Został barmanem hotelu w Edynburgu. Na wniosek mieszkańców Bredy przyznano mu honorowe obywatelstwo Holandii. Jest ostatnim wielkim polskim dowódcą. Nie przegrał żadnej bitwy. Zmarł w wieku 102 lat w 1994 r. Spoczął wśród swoich żołnierzy na cmentarzu w Bredzie. W rok później na Pl. Inwalidów w Warszawie stanął jego pomnik ufundowany przez byłych podkomendnych i ludność 44 wyzwolonych przez niego miast.