(Wspólna Sprawa 14)

Dorobek Fryderyka Chopina jest brylantem w koronie kultury światowej. On nie wziął się znikąd. To Mazowsze, i to tak bliskie geograficznie naszej Gminie Izabelin, było jego inspiracją w postaci ludowych pieśni i tańców. Potem, gdy Chopin tęsknił za Ojczyzną, ten skarb stał się źródłem arcydzieł zachwycających cały świat, od Europy przez Amerykę do Chin i Japonii.

(Wspólna Sprawa 13)

Pożar! Płonie moje rodzinne miasteczko Sokołów Małopolski! W 1904 roku spłonęło pół Sokołowa, spłonął także drewniany stary kościół parafialny. A ludność tam była biedna, w 60% byli to Polacy, w 40% polscy Żydzi. Między tymi dwiema grupami były zażyłe relacje sąsiedzkie, handlowe, transportowe, ekonomiczne, obywatelskie. Na plenerowym zdjęciu ślubnym moich rodziców na kolanach mojej matki siedzi żydowska dziewczynka z sąsiedztwa.

(Wspólna Sprawa 12)

Czołgi amerykańskie i francuskie spychają obronę niemiecką, są już koło Paryża. A Paryż z niezrównanymi, bezcennymi skarbami światowej kultury, szalony i nieodpowiedzialny, decyduje się na podjęcie walki zbrojnej! Wybucha powstanie. To było w sierpniu roku pamiętnego 1944. Zanotujmy, mając na uwadze poniższe paralele, że armia amerykańska nie zatrzymuje czołgów na Sekwanie i nie czeka aż powstańcy się wykrwawią a Paryż zostanie zniszczony. Także nie aresztuje i nie rozbraja powstańców i partyzantów, nie wywozi ich „na białe niedźwiedzie”. Powstanie w Paryżu trwało jedenaście dni, oznaczało ponad 1600 zabitych, w tym 600 ofiar spośród ludności cywilnej, a Francja nie oskarża powstańców o nieodpowiedzialność, jest z powstania dumna.

(Wspólna Sprawa 11)

W październiku 1939 r. Niemcy utworzyli Generalną Gubernię, rezerwat dla Polaków. W 1940 r. niemieckie władze w GG w trosce o właściwy poziom oświaty i wychowania tubylców tak napisały w oficjalnym dokumencie o reaktywowaniu szkoły powszechnej w Izabelinie: „Nauka (...) przedmiotów jak geografia, historia, historia literatury, jak również gimnastyka jest wykluczona”. („Dzieje szkoły i okolic”, maszynopis, wyd. Szkoła Podstawowa im. płk. S. Królickiego w Izabelinie 1988) Cóż poradzę, że dzisiejsze reformatorskie hasła niektórych całkiem pasują do tej wytycznej?

(Wspólna Sprawa 10)

Rynek Główny w Krakowie, gdzie oddycha się historią i gdzie, zdarza się, historia dotyka nas osobiście. Na targach staroci zobaczyłem ryngraf zadziwiającej roboty: Matka Boska Częstochowska i piękny Orzeł Biały. Jeszcze wtedy nie byłem świadomy, że oglądam pamiątkę po konfederatach barskich. Gdy już to wiedziałem, przyszły refleksje. Dziadek opowiadał, że w moim rodzinnym Rzeszowie góra Pobitno nosi nazwę od konfederatów barskich, którzy tam ponieśli klęskę w roku 1769. Koniec I Rzeczypospolitej. Moja rzeszowska szkoła erygowana przez papieża Klemensa IX bullą w roku 1668, szkoła Stanisława Konarskiego, to już niemal ostatnie dotknięcia próbującej się ratować Rzeczypospolitej Obojga Narodów, niezwykłego doświadczenia dziejowego Polaków i Litwinów mogącego być inspiracją dla współczesnej Unii Europejskiej.

z prof. dr hab. Lucjanem Pielą rozmawia
Wiesława Lewandowska

(Wspólna Sprawa 9)

- Panie Profesorze, Pana książka „Ideas of Quantum Chemistry” należy do kanonu obowiązkowych lektur dla doktorantów m.in. Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley w USA, jest Pan uznanym w świecie uczonym w dziedzinie chemii kwantowej, ale też np. członkiem rady naukowej Interdyscyplinarnego Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego. Ponieważ jednak nie jest Pan „specjalistą od wypadków lotniczych”, nie powinien się Pan wypowiadać w sprawie badania przyczyn katastrofy smoleńskiej - byłoby to, jak obwieściła niedawno minister nauki i szkolnictwa wyższego, naruszenie kodeksu etycznego polskiego naukowca...

(Wspólna Sprawa 7)

Po raz pierwszy miałem okazję wygłaszać referat na konferencji w Instytucie Problemów Współczesnej Cywilizacji. Byłem pod wrażeniem wielkiej wagi podnoszonych problemów, a przede wszystkim pod wrażeniem wysokiej jakości dyskusji, także ducha konferencji zatroskanej o Polskę i dumnej z Polski. Nie mogłem tej okazji pominąć, aby powiedzieć, co jest głównym problemem naszej cywilizacji, problemem, moim zdaniem, tak ważnym, że rzutuje on na życie każdego z nas.

Trzy luźne impresje ku pokrzepieniu serc

(Wspólna Sprawa nr 6)

Scena pierwsza - szkocka. Edynburg - piękny, niezwykły, kojarzy mi się z Krakowem. Miasto w pobliżu legendarnej w kulturze Zachodu Góry Króla Artura (widoczna w dali, ma kształt tronu), w samym centrum zamek królewski na wyniosłej skale. Miałem wykład na Herriot-Watt University. Po dyskusji i obiedzie z władzami Wydziału Chemii już jestem wolny.

(Wspólna Sprawa nr 5)

- „Nigdy wcześniej nie przypuszczałem, że istnienia prawdy jako takiej trzeba będzie bronić, że ktoś ośmieli się powiedzieć, że prawdy po prostu... nie ma”. To zdziwienie wyraził Pan Profesor podczas wykładu w Instytucie Problemów Współczesnej Cywilizacji. Czy zakłócenia w naukowym poszukiwaniu prawdy są zjawiskiem częstym w dzisiejszych czasach?

(Wspólna Sprawa 4)

Tym razem siedzę naprzeciwko Eliasza. Eliasz Younang, w skrócie Elie, jest moim kolegą i pierwszym obywatelem Kamerunu, którego poznałem. Widywałem go co prawda wcześniej, zawsze nisko mi się kłaniał i mówił „misje” – zupełnie tak samo, jak mówili Murzyni w komiksie „Tintin au Congo”. Elie pracuje w Laboratoire de Chimie Physique na Faculte de Science Uniwersytetu w Jaounde, stolicy Kamerunu, zajmuje się chemią kwantową i jest pierwszym chemikiem kwantowym w historii Kamerunu.

(Wspólna Sprawa 3)

Jest Pan współautorem artykułu poświęconego tematyce smoleńskiej, który grupa pracowników naukowych z dziedziny chemii, matematyki, mechaniki i fizyki Uniwersytetu Warszawskiego wysłała do redakcji uczelnianego kwartalnika. Wskazują Państwo na konieczność zorganizowania poprawnych metodologicznie i wykonalnych badań naukowych nad mechaniką zniszczenia samolotu Tu-154M. Władze uczelni odmówiły jednak publikacji.